|
เตือนใดๆ ทำให้คนส่วนใหญ่ที่มีความดันโลหิตสูงไม่ทราบว่าตนเป็นจึงไม่ได้ให้ความสนใจในการดูแลตนเอง การศึกษาครั้งนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมสุขศึกษาโดยการประยุกต์ใช้ทฤษฎีแรงจูงใจเพื่อป้องกันโรคร่วมกับแรงสนับสนุนทางสังคมต่อการควบคุมความดันโลหิตสูงในประชากรกลุ่มเสี่ยง
วิธีการศึกษา: เป็นการศึกษากึ่งทดลองแบบกลุ่มเดียววัดซ้ำหลายครั้ง กลุ่มตัวอย่างคือกลุ่มเสี่ยงที่มีอายุ 35-59 ปี จำนวน 30 ราย โดยได้มาจากการสุ่มแบบเจาะจงและมีคุณสมบัติตามเกณฑ์ที่กำหนดไว้ กลุ่มตัวอย่างได้รับกิจกรรมตามโปรแกรมสุขศึกษาใน 12 สัปดาห์ๆ ละ 1 ครั้ง จากนั้นผู้วิจัยติดตามประเมินผลความคงทนของพฤติกรรมเมื่อครบเดือนที่ 3, 6 และ 7 โดยใช้แบบสอบถามพร้อมทั้งวัดระดับความดันโลหิต วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนาและสถิติเชิงอนุมาน
ผลการศึกษา: ค่าเฉลี่ยของคะแนนหลังเข้าร่วมกิจกรรมครบ 3 และ 6 เดือน มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.001) โดยค่าเฉลี่ยของคะแนนการรับรู้ความรุนแรงของโรค การรับรู้โอกาสเสี่ยงต่อการเกิดโรค การรับรู้ผลลัพธ์ของการปฏิบัติตัวเพื่อป้องกันโรค และการปฏิบัติตัวในการป้องกันโรค มีแนวโน้มเพิ่มสูงขึ้น เมื่อเปรียบเทียบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยระดับความดันโลหิตก่อนและหลังเข้าร่วมกิจกรรมครบ 7 เดือน พบว่า ร้อยละ 86.7 สามารถควบคุมความดันโลหิตให้อยู่ในระดับปกติได้
สรุป: โปรแกรมสุขศึกษาโดยการประยุกต์ใช้ทฤษฎีแรงจูงใจเพื่อป้องกันโรคร่วมกับแรงสนับสนุนทางสังคมมีผลในการพัฒนาพฤติกรรมการป้องกันโรคทั้งในระยะสั้นและระยะยาว ตลอดจนช่วยให้ประชากรกลุ่มเสี่ยงสามารถควบคุมระดับความดันโลหิตให้อยู่ในเกณฑ์ที่ปกติได้
Background and objectives: Hypertension is a silent killer cumulatively developed often without warning signs. Hence, since most people with hypertension are not aware of its presence, they do not practice appropriate health-promoting behaviors. The aims of this study were to investigate the effects of health education program through the application of protection motivation theory for disease control together with social supports on blood pressure control in the hypertension risk groups.
Methods: This quasi experimental research used one group repeated measures design. The studied samples was composed of 30 subjects aged between 35 and 59 chosen from the hypertension risk groups through purposive sampling as well as the verification against the eligibility criteria. The samples were engaged in 12-week health education program-oriented activities on a weekly basis. Subsequently 3, 6, and 7 months after the activities had ended, the researchers conducted the follow-up and evaluation sessions of behavioral continuity through a questionnaire. The samples blood pressure were measured and the descriptive and inferential statistics were used to analyze the data.
Results: The results of the health education program-oriented activities showed that the mean scores achieved 3 and 6 months after the activities had ended were significantly different (p < 0.001). The mean scores of perceived severity, perceived probability, perceived outcomes of health-protective behaviors regarding hypertension prevention, and the practice of the hypertension prevention tended to increase. The comparison of the mean scores of blood pressure measurements of individuals belonging to the hypertension risk groups before the participation in the activities and 7 months after the activities had ended showed that 86.7% could maintain their blood pressure at its normal level.
Conclusions: The health education program with the application of protection motivation theory together with social support has impacted on the development of health-protective behaviors regarding hypertension prevention both in the short and long run as well as assisted those in the hypertension risk groups in maintaining their blood pressure at its normal level. . . .
Full text.
|
