ยาวาร์ฟารินเป็นยาต้านการแข็งตัวของเลือดชนิดรับประทานซึ่งใช้รักษาอย่างแพร่หลาย มีข้อบ่งใช้คือเพื่อป้องกันภาวะเสี่ยงหรือรักษาโรคลิ่มเลือดอุดตัน แม้ว่ายาวาร์ฟารินมีประสิทธิภาพในการรักษาดี แต่เนื่องจากยาวาร์ฟารินมีช่วงการรักษาแคบ  อีกทั้งมีความแปรปรวนระหว่างบุคคลในการรักษาสูง จึงทำให้การปรับขนาดยาวาร์ฟารินให้อยู่ในช่วงการรักษายังคงมีปัญหา มีหลายปัจจัยที่ส่งผลต่อการตอบสนองต่อยาวาร์ฟาริน ได้แก่ ภาวะพหุสัณฐานทางพันธุกรรมของยีน cytochrome P450 2C9 (CYP2C9) ที่ควบคุมการสร้างเอนไซม์ CYP2C9 ซึ่งทำหน้าที่เปลี่ยนสภาพยาวาร์ฟาริน และยีน vitamin K epoxide reductase complex subunit 1 (VKORC1) ซึ่งเป็นตำแหน่งออกฤทธิ์ของยาวาร์ฟารินร่วมกับอายุ ดัชนีมวลกาย และการเกิดอันตรกิริยากับยาอื่นที่ใช้ร่วม คิดเป็นร้อยละ 59 ที่ส่งผลต่อความแปรปรวนในการตอบสนองต่อยาวาร์ฟาริน  นอกจากนั้นพบว่าปัจจัยทางสิ่งแวดล้อม (เช่น การดื่มแอลกอฮอล์ การสูบบุหรี่) ส่งผลต่อความแปรปรวนในการตอบสนองต่อยาวาร์ฟารินอีกด้วย การทบทวนวรรณกรรมนี้มุ่งประมวลองค์ความรู้ที่เกี่ยวข้องกับเภสัชวิทยาของยาวาร์ฟารินและปัจจัยต่าง ๆ ที่มีผลต่อการตอบสนองต่อยาวาร์ฟาริน ซึ่งจะเป็นข้อมูลที่เป็นประโยชน์สำหรับการรักษาด้วยยาวาร์ฟารินให้เป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพและมีความปลอดภัยยิ่งขึ้น