บทบรรณาธิการ

เมื่อคนเราเจ็บป่วยจะอยู่ในภาวะที่ไม่สบายกายไม่สบายใจ  การเจ็บป่วยทรมานจิตใจ  ไม่ใช่เฉพาะผู้ที่เจ็บป่วยเท่านั้น  พ่อแม่พี่น้อง ก็พลอยทุกข์ทรมานด้วย และยังทำให้เสียเงินทอง  เสียเวลาในการรักษาการเจ็บป่วยนั้น  เพื่อกลับคืนสภาพปกติและมีสุขภาพดีให้เร็วที่สุดอีกด้วย   เมื่อการเจ็บป่วยด้วยโรคต่างๆ  นั้นเป็นสิ่งไม่พึงปรารถนา  เราจึงต้องการที่จะหลีกเลี่ยงการเจ็บป่วยโดยการป้องกันโรค ซึ่งเป็นหลักการขั้นพื้นฐานของสุขภาวะ

        การป้องกันโรค  หมายถึง  การกระทำหรืองดกระทำบางสิ่งบางอย่างเพื่อไม่ให้เกิดการเจ็บป่วยด้วยโรคต่างๆ  รวมทั้งป้องกันไม่ให้การเจ็บป่วยรุนแรงมากขึ้นในกรณีที่เจ็บป่วยหรือเป็นโรคแล้วและการป้องกันไม่ให้กลับมาเป็นซ้ำในกรณีที่หายจากการเจ็บป่วยเป็นโรคแล้ว

คุณภาพของสถานบริการทางการแพทย์ที่ตรวจรักษาโรคแก่ประชาชนและรับผู้ป่วยไว้นอนรักษาตัวในโรงพยาบาล ซึ่งจะได้รับการบริการหลายสิ่งที่คล้ายคลึงกับอยู่ที่บ้าน รวมถึงเรื่องอาหารด้วย  โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าผู้ป่วยต้องได้รับอาหารบำบัดโรค อาหารจึงนับว่าเป็นส่วนหนึ่งของการรักษา  อาหารจึงเป็นปัจจัยหนึ่งที่มีส่วนช่วยให้มนุษย์มีพัฒนาการทางร่างกายและจิตใจ ผลของการรับประทานอาหารที่ดีเกิดการเจ็บป่วยน้อยลงหากมีอาการเจ็บป่วยจะหายเร็วกว่าคนที่ได้รับอาหารไม่เพียงพอไม่ถูกต้อง  มีภูมิต้านทานโรค  ประหยัดค่ารักษาพยาบาล  เกิดโรคแทรกซ้อนน้อย  ซึ่งจะสอดคล้องกับการศึกษาของ ณัฐกานต์ ช่างเหล็ก ที่ได้ศึกษาถึงพฤติกรรมการบริโภคอาหาร และภาวะโภชนาการของผู้ป่วยโรคหลอดเลือดหัวใจแข็งตัว¹  และการศึกษาของสุวรรณา  แม่นปีน ที่ได้ศึกษาถึงภาวะโลหิตจางจากการขาดธาตุเหล็ก และการได้รับพลังงานและสารอาหารของเด็กวัยรุ่นที่บริโภคอาหารมังสวิรัติในชุมชนราชธานีอโศก จังหวัดอุบลราชธานี²   และโรงพยาบาลจำนวนมากได้ตระหนักถึงความสำคัญของงานโภชนาการจึงได้จัดทำ “มาตรฐานงานโภชนาการในโรงพยาบาล” และการที่องค์กรจะบรรลุความสำเร็จตามเป้าหมายมากน้อยเพียงใดขึ้นอยู่กับความร่วมมือร่วมใจของผู้ปฏิบัติงาน ซึ่งจะสอดคล้องกับการศึกษาของรุจิราพร กลั่นเขตรกิจ³  ที่ศึกษาถึงแรงจูงใจที่มีผลต่อการปฏิบัติงานของนักโภชนาการในโรงพยาบาลระดับจังหวัดที่ปฏิบัติงานตามมาตรฐาน งานโภชนาการ  ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ